วันนี้ผมมีคำถามมาทบทวนความเข้าใจเกี่ยวกับการทดลองงานและสัญญาจ้างกันดูนะครับว่าท่านยังคงเข้าใจในเรื่องนี้ตรงกันอยู่ไหม
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมีดังนี้ครับ....
บริษัท
A ทำสัญญาจ้างนายวิเศษเข้ามาเป็นพนักงานประจำ
เริ่มงานวันที่ 1 มีนาคม มีระยะเวลาทดลองงาน 120 วัน โดยในสัญญาระบุวันที่ครบกำหนดทดลองงานคือวันที่ 28 มิถุนายน และในสัญญาจ้างยังระบุเอาไว้อีกด้วยว่า
“หากพนักงานมีผลการปฏิบัติงานในระหว่าทดลองงานไม่เป็นที่น่าพอใจให้ถือว่าสัญญาจ้างนี้สิ้นสุดในวันที่
28 มิถุนายน
โดยบริษัทไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยและค่าบอกกล่าวล่วงหน้าใด ๆ ทั้งสิ้น
หากพนักงานมีผลการปฏิบัติงานดีบริษัทจะพิจารณาบรรจุเป็นพนักงานประจำต่อไป....”
ในระหว่างการทดลองงานนายวิเศษมีผลการปฏิบัติงานไม่ดี
มาสายบ่อย หยุดงานบ่อย
หัวหน้าของนายวิเศษก็เลยประเมินผลการปฏิบัติงานให้นายวิเศษไม่ผ่านการทดลองงาน
แล้วเชิญนายวิเศษมาแจ้งผลเมื่อวันที่ 20 มิถุนายนว่าไม่ผ่านทดลองงานและให้เขียนใบลาออกเพื่อจะได้ไม่เสียประวัติว่าถูกเลิกจ้างเพราะไม่ผ่านทดลองงาน
นายวิเศษไม่ยอมเขียนใบลาออกโดยบอกหัวหน้าว่าถ้าบริษัทไม่ให้เขาผ่านทดลองงานบริษัทก็ทำหนังสือเลิกจ้างมาพร้อมทั้งจ่ายค่าชดเชยและค่าบอกกล่าวล่วงหน้ามาซะดี
ๆ
คำถามก็คือ....
มีคนมาแนะนำกับ
HR ว่าในกรณีนี้บริษัทควรจะถือว่าเมื่อนายวิเศษมีผลงานไม่ดีในระหว่างการทดลองงาน
ซึ่งในสัญญาจ้างก็ระบุระยะเวลาทดลองงานชัดเจนอยู่แล้วว่าระหว่าง 1 มีนาคม ถึง 28 มิถุนายน
ดังนั้นจึงถือว่าสัญญาจ้างนายวิเศษเป็น “สัญญาจ้างที่มีระยะเวลา” เมื่อเป็นสัญญาจ้างที่มีระยะเวลา พอครบระยะเวลาของสัญญาคือวันที่ 28 มิถุนายน นายวิเศษก็จะพ้นสภาพการเป็นพนักงานไปโดยอัตโนมัติตามสัญญาอยู่แล้วเพราะไม่ผ่านทดลองงานตามที่บริษัทประเมินและแจ้งผลให้ทราบไปก่อนหน้านี้
ดังนั้น
ในกรณีนี้บริษัทไม่ต้องทำหนังสือเลิกจ้าง นายวิเศษก็ไม่ต้องยื่นใบลาออก
ถือว่าสัญญาจ้างนี้ครบอายุสัญญาแล้วโดยอัตโนมัติซึ่งบริษัทก็ไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยและค่าบอกกล่าวล่วงหน้าใด
ๆ ทั้งสิ้น
คำแนะนำนี้ถูกต้องไหมครับ
?
ติ๊กต่อก....ติ๊กต่อก....ติ๊กต่อก......
คำตอบก็คือ....
ใครที่ตอบว่าคำแนะนำนี้ถูกต้อง....ก็แปลว่าท่าน
“ตอบผิด” ครับ ;-)
เพราะคำแนะนำที่ว่า....สัญญาจ้างนายวิเศษเป็นสัญญาจ้างแบบมีระยะเวลานี่ก็ผิดแล้วนะครับ
เหตุผลก็คือ....แม้ว่าบริษัทจะทำสัญญาจ้างนายนายวิเศษโดยกำหนดระยะเวลาทดลองงานเอาไว้
120 วัน
ตั้งแต่วันที่ 1 มีนาคม ถึง 28 มิถุนายน
ดูคล้ายกับเป็นสัญญาจ้างที่มีระยะเวลาทดลองงานก็จริง
แต่ความหมายของสัญญาจ้างแบบมีระยะเวลาก็คือ
เมื่อครบระยะเวลาตามสัญญาแล้วลูกจ้างไม่ต้องเขียนใบลาออก,
นายจ้างก็ไม่ต้องแจ้งเลิกจ้าง โดยวิธีปฏิบัติก็คือลูกจ้างจะต้องไม่มาทำงานให้กับนายจ้างอีกต่อไปซึ่งในกรณีนี้ก็คือวันที่
29 มิถุนายน
นายวิเศษไม่ต้องมาทำงานกับบริษัทนี้อีกไม่ว่าจะผ่านหรือไม่ผ่านทดลองงานก็ตาม
เพราะถือว่าการจ้างนี้จบไปโดยระยะเวลาตามสัญญาซึ่งบริษัทก็ไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยและค่าบอกกล่าวล่วงหน้าอย่างนี้ถึงจะถูกต้องครับ
แต่ในกรณีนี้บริษัทก็ระบุเงื่อนไขไว้ในสัญญาจ้างอย่างชัดเจนว่าหากพนักงานทดลองงานทำงานดีก็จะบรรจุเป็นพนักงานประจำ
แต่ถ้าพนักงานทดลองงานทำงานไม่ดีก็ไม่บรรจุ
สัญญาจ้างแบบนี้ในทางกฎหมายแรงงานถือว่าเป็นสัญญาจ้างแบบ “ไม่มีระยะเวลา”
คือเป็นสัญญาจ้างพนักงานประจำนั่นเอง
ดังนั้น
ในกรณีนี้ถ้าหากคุณวิเศษไม่ยอมเขียนใบลาออกบริษัทก็ต้องจ่ายค่าบอกกล่าวล่วงหน้า
และค่าชดเชยถ้าหากคุณวิเศษมีอายุงานตั้งแต่ 120 วันขึ้นไปนับแต่วันที่เข้าทำงาน
แต่ถ้าคุณวิเศษมีอายุงานยังไม่ครบ 120 วัน
บริษัทก็คงจ่ายเพียงค่าบอกกล่าวล่วงหน้า
ส่วนค่าชดเชยไม่ต้องจ่ายซึ่งท่านสามารถดูรายละเอียดได้ในมาตรา 118 ของกฎหมายแรงงานได้ครับ
ว่าแต่..มีใครตอบคำถามนี้ได้ถูกต้องโดยเข้าใจหลักการตามที่ผมบอกมานี้แบบไม่ต้องเดาบ้างไหมครับ
:-)
……………………………………..
