เรื่องของการลาป่วยก็เป็นดราม่าของคนทำงานอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นปัญหายอดฮิตอยู่เสมอ ๆ ผมก็เลยรวบรวมมายาคติในเรื่องนี้มาคุยกันเพื่อให้เกิดความเข้าใจที่ตรงกันตามนี้
1.
พนักงานมีสิทธิลาป่วยได้ตามที่ “ป่วยจริง”
ไม่ใช่ลาป่วยได้ 30
วัน ผมจะได้ยินได้ฟังอยู่เสมอแบบปากต่อปากว่าพนักงานมีสิทธิลาป่วยได้ปีหนึ่งไม่เกิน
30 วัน ก็ต้องบอกอีกครั้งว่าไม่ใช่นะครับ
ถ้าพนักงาน
“ป่วยจริง” เช่น ป่วยเป็นไวรัสตับอักเสบต้องนอนพักรักษาตัว 2 เดือนก็ต้องให้พนักงานลาป่วยตามที่ป่วยจริงครับ
ส่วนเรื่องของ 30 วันคือบริษัทจะต้องจ่ายค่าจ้างให้ไม่น้อยกว่า
30 วันทำงาน
(ตรงนี้แหละครับที่มักจะทำให้เกิดความสับสนกันไปว่าให้ลาป่วยได้ไม่เกิน 30 วัน) แต่ถ้าพนักงานลาป่วยจริงมากกว่า 30 วันทำงานแล้วบริษัทจะจ่ายค่าจ้างให้มากกว่านั้นก็ไม่ว่ากัน
2.
ถ้าพนักงานเจ็บป่วยเนื่องมาจากการทำงานบริษัทจะนำเข้าไปรวมกับสิทธิลาป่วยไม่ได้ เช่น
แก๊สในสายการผลิตรั่วพนักงานสูดดมเข้าไปแล้วต้องไปนอนแอดมิทที่โรงพยาบาล 2 วัน
ก็ต้องถือเป็นการเจ็บป่วยเนื่องจากการทำงาน ไม่เกี่ยวกับสิทธิลาป่วยตามปกติจึงจะเอา
2 วันนี้เข้าไปรวมกับสิทธิลาป่วยตามปกติไม่ได้นะครับ
3.
ถ้าพนักงานลาป่วยตั้งแต่ 3 วันขึ้นไปแล้วไม่มีใบรับรองแพทย์มาแสดง
บริษัทจะไม่อนุญาตให้พนักงานลาป่วย อันนี้ก็ผิดนะครับ
เพราะมาตรา 32
เปิดโอกาสให้พนักงานชี้แจงได้ถ้าหากไม่มีใบรับรองแพทย์
ซึ่งอาจจะเกิดจากการที่พนักงานป่วยจริงแต่ไม่มีเงินไปหาหมอแล้วนอนพักอยู่ที่บ้าน
ดังนั้นก็ต้องมาดูข้อเท็จจริงกันว่าพนักงาน
“ป่วยจริง” หรือไม่ ถ้าพนักงานป่วยจริงก็ต้องให้พนักงานลาป่วย
แต่ถ้าพิสูจน์ได้ว่าพนักงานไม่ได้ป่วยจริงบริษัทก็ถือว่าแจ้งป่วยเท็จและไม่อนุมัติให้ลาป่วยได้ครับ
4.
บริษัทจะออกระเบียบว่าจะรับใบรับรองแพทย์จากโรงพยาบาลเท่านั้น
ไม่รับใบรับรองแพทย์จากคลีนิกและจะไม่อนุมัติให้ลาป่วยโดยถือว่าเป็นการขาดงาน แบบนี้ก็ทำไม่ได้ครับ
เพราะถ้าพนักงานป่วยจริงและมีใบรับรองแพทย์แผนปัจจุบันชั้นหนึ่งไม่ว่าจะเป็นแพทย์คลินิกหรือโรงพยาบาลบริษัทก็ต้องรับและต้องให้พนักงานลาป่วยตามจำนวนวันที่ใบรับรองแพทย์กำหนด
5.
พนักงานลาป่วย 1-2 วันไม่ต้องแสดงใบรับรองแพทย์
บริษัทจะออกระเบียบว่าบริษัทจะอนุมัติการลาป่วยก็ต่อเมื่อพนักงานต้องเอาใบรับรองแพทย์มาให้เท่านั้นไม่ว่าจะลาป่วยกี่วันก็ตาม
ถ้าไม่มีใบรับรองแพทย์มาแสดงบริษัทจะไม่อนุมัติการลาป่วยและถือเป็นขาดงาน ระเบียบแบบนี้ขัดกฎหมายแรงงานครับ
6.
การลาป่วยบ่อย
การเจ็บป่วยเรื้อรังจนขาดสมรรถภาพในการทำงานตามปกติบริษัทสามารถเลิกจ้างได้
แต่ต้องจ่ายค่าชดเชยและถือเป็นการเลิกจ้างที่เป็นธรรม
7.
พนักงานที่แจ้งลาป่วยเท็จถือเป็นการละทิ้งหน้าที่โดยไม่มีเหตุผลอันสมควร
(ก็คือไม่ได้ป่วยจริงนั่นแหละเช่นเมื่อคืนไปกินเหล้าเลิกตีสามแล้วแฮ๊งค์มาทำงานไม่ไหวก็เลยลาป่วย)
ถ้าเกิน 3
วัน บริษัทอาจเลิกจ้างได้
8.
บริษัทจะออกระเบียบห้ามพนักงานลาป่วยก่อนและหลังวันหยุดไม่ได้ เช่น
ห้ามพนักงานลาป่วยวันศุกร์ (หยุดเสาร์-อาทิตย์) และวันจันทร์ หลักก็คือถ้าหากพนักงานป่วยจริงวันใดก็ต้องอนุมัติให้ลาป่วยตามที่ป่วยจริงครับ
9.
บริษัทสามารถพิสูจน์การลาป่วยเท็จของพนักงานได้ด้วยการไปเยี่ยมหรือหาหลักฐานอื่นประกอบได้
แทนที่จะดูจากใบรับรองแพทย์เพียงอย่างเดียว
ถ้าลูกน้องมีพฤติกรรมลาป่วยที่ชวนสงสัยคนที่เป็นหัวหน้าก็ควรจะต้องไปดูลูกน้องบ้างว่าเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นยังไงอาการมากน้อยแค่ไหน
ป่วยจริงหรืออู้งานจะได้มีหลักฐานชัดเจนว่าป่วยจริงหรือป่วยปลอม
หวังว่าที่แชร์มา 9 เรื่องนี้น่าจะทำให้ทั้งคนที่เป็นหัวหน้าและคนที่เป็นลูกน้องเข้าใจตรงกันเรื่องการลาป่วยและลดปัญหาในเรื่องนี้ลงได้บ้างนะครับ
.........................
