คำถามมีอยู่ว่าบริษัทมีระเบียบการลาป่วยเอาไว้ว่า กรณีที่พนักงานลาป่วยจะต้องใช้ใบรับรองแพทย์จากโรงพยาบาลมาแสดงต่อบริษัทเท่านั้น
ถ้าพนักงานไปหาหมอที่คลีนิคจะใช้ใบรับรองแพทย์จากคลีนิคมาแสดง
บริษัทจะไม่ถือเป็นการลาป่วย
บริษัททำแบบนี้ได้หรือไม่?
ถ้าบริษัทมีระเบียบแบบนี้ก็แสดงให้เห็นชัดเจนเลยครับว่าฝ่ายบริหารเห็นว่าใบรับรองแพทย์จากคลีนิคเชื่อถือไม่ได้
ใบรับรองแพทย์จากโรงพยาบาลน่าเชื่อถือกว่า
ก็ต้องตั้งคำถามย้อนกลับไปที่ฝ่ายบริหารที่ออกกฎระเบียบทำนองนี้เหมือนกันนะครับว่าเขาใช้ข้อมูลหรือตรรกะอะไรในการคิดแบบนี้
?
เพราะแพทย์ที่ไปตรวจรักษาที่คลีนิคก็เป็นแพทย์ที่ตรวจรักษาที่โรงพยาบาลแหละครับ
เวลาเขียนใบรับรองแพทย์ก็ใช้เลขผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์เลขเดียวกัน
พูดง่าย ๆ ว่าหมอคนเดียวกันออกใบรับรองแพทย์ที่โรงพยาบาล
บริษัทยอมรับใบรับรองแพทย์
แต่ถ้าหมอไปตรวจที่คลีนิค
บริษัทกลับบอกว่าใบรับรองแพทย์นี้ใช้ไม่ได้ ?
แค่ตรรกะความคิดก็ย้อนแย้งในตัวเองแล้วครับ
ลองมาดูเรื่องนี้กันว่ากฎหมายแรงงานบอกไว้ว่ายังไง
ตามมาตรา 32 บอกไว้ชัดเจนว่า
“....การลาป่วยตั้งแต่สามวันทำงานขึ้นไป
นายจ้างอาจให้ลูกจ้างแสดงใบรับรองของแพทย์แผนปัจจุบันชั้นหนึ่งหรือของสถานพยาบาลของทางราชการ..”
ดังนั้นจึงสรุปแบบฟันธงได้เลยว่าใบรับรองแพทย์ที่เป็นแพทย์ตัวจริงเสียงจริงมีใบประกอบโรคศิลป์ย่อมใช้เป็นหลักฐานได้ทั้งหมด
บริษัทจะไปแยกเองว่าไม่รับใบรับรองแพทย์จากคลีนิค
และจะรับเฉพาะใบรับรองแพทย์ของโรงพยาบาลเท่านั้นจึงขัดกฎหมายแรงงานครับ
