คงด้วยเนื่องจากวันนี้เป็นโลกออนไลน์ทุกเรื่องก็เลยถูกนำขึ้นไปตั้งกระทู้แล้วก็จะมีผู้คนเข้าไปอ่านเข้าไปตอบกระทู้นั้น ๆ ตามความคิดเห็นของแต่ละคน
เรื่องนี้ก็มีอยู่ว่าเมื่อบริษัทกำหนดให้พนักงานมีสิทธิลาพักร้อนแล้วทำไม่ต้องมาบังคับกันด้วยว่าให้ลาพักร้อนไม่เกินกี่วัน
จะลาพักร้อนรวดเดียวยาว ๆ เต็มสิทธิไม่ได้เลยเหรอ
เช่นพนักงานมีสิทธิลาพักร้อนได้ปีละ
10 วัน แต่หัวหน้าบอกว่าให้ลาพักร้อนได้ไม่เกินครั้งละ 3 วัน
ลูกน้องก็บอกว่าอยากจะลา 5 วันเพื่อไปเที่ยวต่างประเทศ เพราะลาแค่ 3 วันมันไม่พอน่ะ
เรื่องอย่างนี้ถ้าเอามาตรา 30
ของกฎหมายแรงงานมาคุยกันก็คงจบยากแหละครับ
แต่ถ้าทั้งสองฝ่ายคิดแบบใจเขา-ใจเราในมุมของอีกฝ่ายหนึ่งและมีแรงงานสัมพันธ์ที่ดีต่อกันก็ไม่ควรจะต้องเอาข้อกฎหมายมาพูดเอาชนะคะคานกันให้เสียความรู้สึก
เรื่องนี้ถ้ามองในมุมของหัวหน้า เหตุผลหลัก
ๆ ที่ไม่อยากให้ลูกน้องลาพักร้อนหลาย ๆ วันติดกันก็คือ
1.
กลัวว่าไม่มีคนมาทำงานแทน ถ้าหากลูกน้องลาพักร้อนไปหลาย
ๆ วันเดี๋ยวงานจะสะดุดหรือมีปัญหา
2.
ลูกน้องที่ใช้สิทธิลาพักร้อนหลายวันมักจะใช้สิทธิรวมกับวันหยุดแบบ
Long
Weekend พอเปิดทำงานมาก็จะไม่มีคนทำงาน ทำให้งานมีปัญหา
3.
ถ้าอนุญาตให้ลูกน้องคนนี้ลาพักร้อนหลาย ๆ
วันติดกัน เดี๋ยวคนอื่นขอใช้สิทธิบ้างก็จะทำให้งานมีปัญหา
คือถ้าตัดเหตุผลเรื่องที่หัวหน้าไม่ชอบขี้หน้าลูกน้องเป็นการส่วนตัวออกไป
ผมก็เชื่อว่าเหตุผลหลักของคนเป็นหัวหน้าคือมองในแง่ของงานทั้งหัวหน้าและลูกน้องรับผิดชอบอยู่โดยกลัวว่าจะมีปัญหาถ้าให้ลูกน้องลาพักร้อนหลาย
ๆ วันเป็นหลัก
อันนี้เป็นมุมมองจากคนที่เป็นหัวหน้ามาก่อนอย่างผมนะครับ
แล้วถ้ามองในมุมลูกน้องล่ะ ?
แน่นอนว่าลูกน้องก็จะมีเหตุผลว่า
1.
การลาพักร้อนเป็นสิทธิของเขา
ก็เขามีสิทธิปีละ 10 วัน เขาขอลาไปเที่ยว 5 วันยังไม่เกินสิทธิสักหน่อย
2.
ช่วงที่เขาลาพักร้อนอยู่เพื่อนก็สามารถทำงานแทนเขาได้
หรือถ้ามีปัญหามากจริง ๆ เดี๋ยวนี้ก็สามารถติดต่อเขาไม่ว่าทางโทรศัพท์หรือทางสื่อโซเชียลได้ไม่มีปัญหาอะไรหรอก
เมื่อมองในมุมของแต่ละฝ่ายอย่างนี้แล้วทั้งหัวหน้ากับลูกน้องคงต้องมาคุยกันแหละครับ
โดยดูข้อเท็จจริงที่หน้างานกันว่าลูกน้องจะสร้างความมั่นใจให้หัวหน้าได้มากน้อยแค่ไหนว่าถ้าหัวหน้าอนุมัติให้ลาหยุดพักร้อนไปหลาย
ๆ แล้วจะทำให้งานที่รับผิดชอบอยู่สะดุดชะงักหรือมีปัญหาใด ๆ ไหม
มีใครสามารถทำแทนหรือแก้ปัญหาเหล่านั้นได้มากน้อยแค่ไหน
รวมถึงถ้ามีเรื่องฉุกเฉินเร่งด่วนจริง ๆ
ที่จำเป็นจะต้องติดต่อลูกน้องจะติดต่อกันยังไงเพื่อแก้ปัญหาฉุกเฉิน (ถ้ามี)
ในขณะที่หัวหน้าก็อาจจะใช้การลาพักร้อนหลาย
ๆ วันของลูกน้องเป็นโอกาสในการซ้อมแผนฉุกเฉิน (Contingency Plan) โดยคิดใหม่อีกมุมหนึ่งว่าถ้าลูกน้องคนนี้เกิดมีปัญหากระทันหัน
เช่น อุบัติเหตุ, ป่วย, ลาออกทันทีทันใด ฯลฯ จะทำยังไงไม่ให้งานที่ลูกน้องคนนี้รับผิดชอบอยู่มีปัญหา
ใครจะเข้ามาทำแทนได้ ฯลฯ
เพราะไม่ควรมีใครที่เก็บงานเอาไว้กับตัวมากเสียจนถ้าขาดคน
ๆ นั้นแล้วจะทำให้เกิดผลกระทบหนัก ๆ กับหน่วยงานหรือองค์กรนะครับ
ไม่งั้นจะเกิดปัญหาการจับงานเป็นตัวประกันเพื่อต่อรองเงินเดือนกันในอนาคตได้
แถมยังจะเกิดปัญหาการทำ Career
Path หรือการทำผังทดแทน (Succession Plan) ก็จะมีปัญหาตามมาเพราะคนที่ชอบเก็บงานเก็บความสำคัญไว้กับตัวเองไม่ชอบสอนงานใครหรอกครับ
เพราะกลัวว่าเดี๋ยวตัวเองจะเสียอำนาจในการต่อรองไป
ข้อคิดอีกเรื่องหนึ่งคือบางครั้งจะพบว่าการที่พนักงานไม่เคยใช้สิทธิลาพักร้อนเลย
จะเจ็บจะป่วยยังไงก็ยังกระเสือกกระสนมาทำงานนี่เป็นเรื่องไม่ปกตินะครับ
แต่หัวหน้าหลายคนอาจจะชอบและมองว่าลูกน้องคนนี้เป็นคนขยันรับผิดชอบงานดีมากเพราะไม่เคยป่วย
สาย ลา ขาดงาน ฯลฯ
เพราะเคยเจอมาบางเคสที่พนักงานมีลักษณะแบบนี้นั่งทับปัญหาอะไรบางอย่างอยู่
โดยเฉพาะพนักงานที่ต้องรับผิดชอบเกี่ยวกับเงิน ๆ ทอง ๆ นี่
เวลาสอบสวนไปแล้วมักพบว่าเป็นพนักงานที่ไม่เคยลาหยุดอะไรเลย หรือลาน้อยมาก ๆ
เพราะกลัวว่าถ้ามีคนมาทำแทนแล้วจะรู้ว่าตัวเองนั่งทับอะไรเอาไว้
เมื่อเข้าใจมุมมองของแต่ละฝ่ายและพูดคุยกันด้วยเหตุด้วยผลแล้วก็น่าจะหาจุดที่
Win-Win
ระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องในเรื่องนี้ได้แล้วนะครับ
