อย่าหงุดหงิดเมื่อได้รับการขึ้นเงินเดือนให้น้อยกว่าที่เราคาดหวัง
อย่าโวยวายฝ่ายบริหารเมื่อจ่ายโบนัสให้เราน้อยหรือไม่ได้โบนัส
อย่าเสียใจที่ถูกประเมินผลงานไม่ได้ดีทั้ง ๆ ที่คิดว่าเราก็ทำเต็มที่แล้ว
อย่าเสียเวลาคิดว่าทำไมเราถึงไม่ได้เลื่อนตำแหน่งสักที
ทำงานมาก็ตั้งหลายปีแล้ว ฯลฯ
การคิดวนเวียนเหมือนพายเรือในอ่างและการก่นด่าไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น
ไม่ได้ทำให้คุณค่าในตัวเราเพิ่มขึ้น
การด่าหัวหน้า ด่าบริษัทที่ขึ้นเงินเดือนให้เราน้อย จ่ายโบนัสให้เราน้อย
ไม่ Promote เรา ฯลฯ ก็ไม่ได้ช่วยให้เราแก้ปัญหาเหล่านี้ได้
คงไม่มีใครได้เงินเดือนเพิ่ม
ได้โบนัสเพิ่มขึ้น หรือได้รับการ Promote เพราะด่านาย
ด่าองค์กร
แทนที่จะเสียเวลาด่าว่าไม่ได้รับความยุติธรรม
สู้เอาเวลามาคิดทบทวนดูอย่างไม่เข้าข้างตัวเองดีไหม
ว่าเรามีผลงานมีความสามารถอะไรอยู่บ้าง และมีความสามารถเหล่านั้นอยู่มากน้อยแค่ไหน
จะหาวิธีพัฒนาให้มากขึ้นยังไง
งานที่เราทำอยู่ทุกวันนี้มัน "ใช่" หรือไม่
ตอนนี้เราอยู่ถูกที่ ถูกเวลา ตรงกับความสามารถที่เรามีหรือเปล่า ?
ถ้ามั่นใจว่าเรามีคุณค่าและมีศักยภาพมากกว่าที่หัวหน้าประเมินเรา
ก็คงถึงเวลาที่เรือเล็กควรออกจากฝั่งเพื่อพิสูจน์คุณค่าในตัวเองได้แล้ว
และเมื่อผ่านจุดนี้ไปได้ในอีกหลาย ๆ ปีข้างหน้าเมื่อมองย้อนกลับมา
เราอาจจะนึกขอบคุณหัวหน้าที่ไม่เห็นคุณค่าของเราในวันนั้นทำให้เราประสบความสำเร็จได้ในวันนี้เสียด้วยซ้ำ
!!
เพราะความก้าวหน้าและความมั่นคงของเราไม่ได้ขึ้นอยู่กับหัวหน้าหรือองค์กรหรือใคร
แต่ขึ้นอยู่กับตัวของเราเองต่างหาก
แต่ถ้าเราไม่มีความสามารถและไม่มีของจริงอยู่กับตัวแล้ว แม้จะมีคนอื่นมาดันยังไงก็คงเป็นความมั่นคงก้าวหน้าแบบปลอม
ๆ ไม่จีรัง
ความก้าวหน้าของเราอย่าให้ใครมาเอาไป
คำถามคือ..เราพัฒนาตัวเองให้มีความพร้อมที่จะลิขิตชีวิตตัวเองแล้วหรือยัง ?
จากหนังสือ "กระตุกต่อมคิดชีวิตคนทำงาน"
